Initiatiefkunde

Initiatiefkunde

De meeste mensen komen in hun leven op een punt dat ze zelf een initiatief willen nemen. Door hun omstandigheden en door hun levenservaring willen ze iets aanpakken in de wereld. Soms zijn dat misstanden, maar vaak zijn het onvervulde behoeftes van medemensen, waar ze oplossingen voor kunnen bieden.

Dan blijkt het echter nog niet zo eenvoudig om een initiatief te nemen. Er komen tal van zaken bij kijken, waar je eerder in je leven nog niet mee te maken hebt gehad. Van boekhouding tot samenwerken, van begroten tot plannen.

Ik heb er een wetenschap van gemaakt om tal van aspecten te onderkennen en te beschrijven. Ik vertrouw er op dat hiermee mensen geholpen kunnen worden die advies nodig hebben in een of andere fase bij het nemen van een initiatief.

Wanneer iemand initiatief neemt, vergt dat tegelijkertijd een ondernemende houding. Dat wil niet alleen zeggen dat iemand actief moet worden en dingen moet gaan aanpakken, maar ook dat hij of zij zich verantwoordelijk zal gaan voelen voor hetgeen gedaan wordt. Beide zaken brengen een mens in ontwikkeling. Hij komt in aanraking met andere mensen, met andere vraagstukken en andere onderwerpen. Hij of zij wordt blootgesteld aan de beoordeling van vele anderen, die zich een mening over het initiatief  zullen gaan vormen. Nieuwe vaardigheden moeten worden aangeleerd en oude gewoontes moeten worden afgeleerd. Het nemen van initiatieven is niet makkelijk, maar uiteindelijk wel heel bevredigend. Naar mijn mening zou het nemen van initiatieven als een mensenrecht gezien moeten worden, omdat iedereen zich pas echt mens voelt en als mens in ontwikkeling komt, door het nemen van initiatieven heen.